Een voor een komen ze binnen: de leerlingen van de leerlingenraad van OCR DG. Eerstejaars Gwen en Fae-Lynne, tweedejaars Ingmar, derdejaars Sofie en Lucas en vierdejaars Maaike. Ook leerkrachten Mariëlla Nieuwenhuis en Chris Voorpostel schuiven aan. En uiteraard is schoolhond Charlie ook van de partij.
Wat is dit voor school?
Fae-Lynne: “Onderwijscentrum Het Roessingh is een school waar kinderen naartoe kunnen die een beperking hebben. Dat kan zijn dat je in een rolstoel zit, maar je kunt ook een beperking in je hoofd hebben, zoals autisme.”
Bij de diplomagerichte stroom van Onderwijscentrum Het Roessingh kun je vmbo volgen van de basis leerweg tot en met de theoretische leerweg en havo. Er zijn 60 leerlingen die verdeeld zijn over 5 groepen. En er werken zo’n 15 leerkrachten. In het eerste en tweede jaar zitten leerlingen van alle niveaus door elkaar. In de bovenbouw kiezen ze een eigen richting en zitten ze soms bij elkaar, maar soms ook alleen of met een klein groepje.
Sommige kinderen, zoals Gwen, volgen al vanaf de basisschoolleeftijd onderwijs bij OCR, anderen zijn pas na een reguliere basisschool bij OCR begonnen, zoals Ingmar en Maaike.
Wat is er zo fijn aan deze school?
De leerlingen beginnen te glunderen. Gwen: “Iedereen kan op deze school zichzelf zijn en iedereen helpt elkaar. Elke leerling heeft wel iets en daar wordt niet raar naar gekeken.” Maaike vult aan: “Als je soms ergens niet aan mee kunt doen, vanwege je beperking, begrijpen ze dat hier. Op mijn basisschool begrepen ze dat niet, want “iedereen kan dat toch?”. En je ziet er “normaal” uit, alsof je alles kunt, maar dat is dus niet altijd zo.”
“Ach”, zegt Fae-Lynne, “iedereen is normaal op zijn eigen manier. Wij zijn ook gewoon kinderen, met iets unieks, die soms iets extra’s nodig hebben.”
Juf Mariëlla Nieuwenhuis werkt al 20 jaar in het onderwijs en sinds vorig jaar bij Onderwijscentrum Het Roessingh. Ze voelt zich echt op haar plek. “Er is zoveel respect tussen de leerlingen, dat heb ik nog niet eerder zo gezien.”
Wat vinden jullie van dit nieuwe schoolgebouw?
Gwen: “Ik vind dit gebouw leuker dan het oude, want je hebt nu meer het gevoel dat je echt op een middelbare school zit.” Iedereen is het daarmee eens, behalve Lucas. Die vond het in het oude gebouw juist leuk dat je echt ‘de oudste’ was en jongere leerlingen daar wel een beetje tegen je op keken.
Na het interview volgt een rondleiding door de leerlingen. Naast de leslokalen is er een leerplein waar je kunt samenwerken, maar ook even rustig kunt werken op de stiltewerkplek. Er zijn therapieruimtes voor bijvoorbeeld logopedie, ergotherapie en fysiotherapie. En er is een rustruimte voor leerlingen die een hele schooldag lichamelijk niet vol kunnen houden. Die kunnen dan tussendoor even rusten.
Hoe gaat het samen met de leerlingen van het Bonhoeffer College?
Leerkracht Chris Voorpostel: “De leerlingen zien elkaar nauwelijks, maar wanneer dat gebeurt zijn ze heel respectvol naar elkaar. Dat gaat dus heel goed samen. Voordat we verhuisden heeft de leerlingenraad een presentatie gegeven aan alle leerlingen van het Bonhoeffer College over wie ze zijn, met welke beperkingen ze te maken hebben en waarom ze op deze school zitten. Dat leverde een heel mooi gesprek op.”
“Natuurlijk houden we wel een beetje in de gaten of onze leerlingen niet belachelijk gemaakt worden, maar dat hebben we nog niet meegemaakt. Wel was er onlangs een leerling van het Bonhoeffer College met ziektes aan het schelden. We zijn met deze leerling en een aantal van onze leerlingen in gesprek gegaan om te laten zien dat ziek-zijn geen scheldwoord is, maar echt bestaat. Daar werd hij wel stil van en hij bood direct zijn excuses aan. Ook zij leren van onze aanwezigheid.”
