Audi TT

Het is het jaar 2000. Ik ben leerkracht van de oudste groep van Het Mozaïek. Eén van de twaalf leerlingen is William. Hij woont in een woongroep, school interesseert hem totaal niet, hij wil vrachtwagenchauffeur worden, maar het is echt de vraag of dat ooit gaat lukken. Zijn moeder weet niet wat ze met hem aan moet...

Van schrijven tot.......

Per week krijgen de leerlingen van mij een postzegel, die ze kunnen gebruiken om een brief te leren schrijven (email op school bestaat nog niet). Dat doet William trouw: hij schrijft garages en importeurs van auto’s aan, meestal komt er niks terug. Op een dag komt er een dikke envelop op school: voor hem. Samen met de klas pakken we hem aan de groepstafel uit: er zit een schitterende folder van de nieuwe Audi: de Audi TT. We zijn allemaal onder de indruk van die auto, maar ook van de brief die erbij zit: iemand lijkt te snappen hoe waardevol dit voor de jongen is.

Focus op de toekomst

Een jaar of zes later: ik ben op bezoek bij Mota. Daar rijdt een jongen op een heftruck, ik denk… die ken ik toch? Gerard vertelt me: dat is William, hij wil niks anders dan rijden op dat ding, hij gaat op voor zijn vorkheftruck rijbewijs! William ziet me niet: gefocust op wat hij aan het doen is.

Rijbewijs

Weer een paar jaar later. De school gaat uit en er staat een jongeman in een hoekje, onder de trap. Ik vraag hem wie hij komt ophalen, maar hij zegt: ‘Ken je me niet?’ Het is William. Hij zegt ‘kijk es?’ en haalt een roze kaartje uit zijn zak: ik heb mijn rijbewijs! En wijst door het raam naar buiten: ‘en kijk eens daar?!’ Er staat een klein geel autootje voor de school: zijn auto! ‘Maar dat is nog niet alles’, zegt hij. En hij vertelt dat hij opgaat voor zijn groot rijbewijs… Fantastisch.

Bericht via Instagram

Twee jaar later verbindt Joyce de telefoon door aan mij, met de opmerking: ‘ik kon hem niet verstaan, iemand die belde vanuit de auto volgens mij’. Het is William die roept vanuit zijn cabine: ‘Ja meester Peter, ik wou je even bellen, ik rij nu met mijn vrachtwagen in België, ik heb net gelost in Antwerpen’.

Laatst stuurde hij me een berichtje via Instagram: hij rijdt nog steeds op een vrachtwagen en als hij eens in de buurt van het stafbureau is, komt hij langs met dat ding.

Dit is voor mij ‘zien dat jij je weg vindt’ in een notendop. Er zijn periodes op school dat school struggle is: voor leerling, leerkracht, ouders. Kleine stapjes worden gevierd op weg naar…volgende stappen. Het voordeel van lang werken in het (speciaal) onderwijs, veel collega’s zullen dit herkennen, is dat je ziet hoe al die stappen veelal leiden tot een mooie plek in de samenleving.

En regelmatig als ik een Audi TT zie, moet ik nog denken aan William.

Peter van den Berg

Wil jij ook werken bij Attendiz?

Heeft u een vraag?

Kies hieronder hoe u het liefst contact met ons opneemt.